Interwencja ambasadora RP Stanisława Kota u zastępcy ludowego komisarza spraw zagranicznych ZSRR Andrieja Wyszyńskiego o odnalezienie i uwolnienie 7 500 jeńców–oficerów. Była to pierwsza z serii rozmów, interwencji osobistych i oficjalnych not ambasadora Stanisława Kota kierowanych do ludowego komisarza spraw zagranicznych ZSRR Wiaczesława Mołotowa i jego zastępcy Andrieja Wyszyńskiego w sprawie odnalezienia zaginionych polskich jeńców wojennych.

List premiera gen. broni Władysława Sikorskiego do ambasadora ZSRR Aleksandra Bogomołowa o odnalezienie „kilku tysięcy polskich oficerów, którzy nie powrócili do Polski i którzy nie zostali odnalezieni w radzieckich obozach wojennych”.

Według notatki Berii dla Stalina do 27 IX zwolnionych zostało z więzień i obozów 26 297 polskich jeńców wojennych, z których już 16 647 przybyło do miejsc formowania Armii Polskiej.

Oświadczenie Andrieja Wyszyńskiego złożone ambasadorowi Stanisławowi Kotowi: „polscy oficerowie [...] zostali zwolnieni z więzień”.

Podczas rozmowy Stalina z premierem gen. broni Władysławem Sikorskim i dowódcą Armii Polskiej w ZSRR gen. dyw. Władysławem Andersem – po oświadczeniu Sikorskiego, iż nie zdołano dotychczas odnaleźć jeszcze kilku tysięcy oficerów polskich, którzy „znajdują się tutaj, nikt z nich nie wrócił”, wywiązała się następująca wymiana zdań: „Stalin: To jest niemożliwe, oni uciekli. Anders: Dokądżesz mogli uciec? Stalin: No, do Mandżurii. Anders: To jest niemożliwe, żeby mogli wszyscy uciec [...]. Stalin: Na pewno zwolniono ich, tylko jeszcze nie przybyli”. Sikorski złożył wówczas Stalinowi listę nazwisk 3 845 zaginionych oficerów polskich.