Obchody rocznicowe, 12 kwietnia br., rozpoczęła Msza św. sprawowana przez Biskupa Polowego ks. Józefa Guzdka w intencji Ofiar zbrodni katyńskiej oraz ich Rodzin. Następnie w towarzystwie Ewangelickiego Biskupa Wojskowego ks. Mirosława Woli oraz Prawosławnego Ordynariusza Wojskowego bp. Jerzego Pańkowskiego – odprawiona została modlitwa ekumeniczna.

Słowa do zebranych gości skierowali Minister Jan Józef Kasprzyk – p.o. Szefa Urzędu Kombatantów i Osób Represjonowanych, Sławomir Frątczak – Dyrektor Departamentu Edukacji, Kultury i Dziedzictwa w MON oraz Dyrektor Muzeum Wojska Polskiego – dr Adam Buława.
Po zakończeniu tej części uroczystości Minister Obrony Narodowej Antonii Macierewicz, w towarzystwie Zastępcy Szefa KPRM Pawła Szrota, Wiceprezesa Instytutu Pamięci Narodowej Mateusza Szpytmy, Przedstawicieli Stowarzyszeń Rodzin Katyńskich i Policyjnych, Dyrektorów wielu instytucji i fundacji, młodzieży złożył kwiaty pod tablicami epitafijnymi oraz otworzył wystawę poświęconą losom Rodzin jeńców zamordowanych w trzech obozach specjalnych NKWD oraz więzieniach na terenie Ukrainy i Białorusi. Najdroższe pamiątki rodzinne Sybiraków zostały udostępnione przez Muzeum Niepodległości. Zwieńczeniem wystawy jest ekspozycja czasowa kreśląca sylwetkę ks. Zdzisława Peszkowskiego, wieloletniego kapelana Rodzin Katyńskich. W gablotach prezentowane są m.in. przedmioty związane z działalnością harcerską, dokumenty obrazujące służbę wojskową oraz fotografie świadczące o aktywności społecznej kapelana – pamiątki udostępnione przez Fundację Golgota Wschodu. Na wystawie zwiedzający mogą podziwiać także rzeźbę  przedstawiająca ks. Zdzisława Peszkowskiego – dzieło artysty Stanisława Kulona – pozyskaną dzięki środkom od Fundacji PKO. Wszystkim darczyńcom i osobom zaangażowanym w powstanie wystawy serdecznie dziękujemy.

Muzeum Katyńskie podejmując się realizacji ekspozycji kierowało się uhonorowaniem żon, matek i dzieci Ofiar związanych pamięcią o Ofiarach oraz działaniami na rzecz prawdy o Katyniu. Będąc bliskimi - „nie rokujących poprawy wrogów Związku Radzieckiego”, zostały one skazane na walkę o przetrwanie na „nieludzkiej” ziemi. Niemal równoczesna realizacja planów zamordowania jeńców i więźniów oraz deportacji ich rodzin, zapewniała zniknięcie z mapy byłej II RP polskiej inteligencji i grup ludności przeciwnych nowej władzy. Działania przeprowadzone na masową skalę stanowiły o urzeczywistnieniu jednocześnie ukrycia przed światem dokonanego mordu i zamysłu depolonizacji niegdyś polskich Kresów Wschodnich. Ci, którym udało się przeżyć, przez lata nie mogli odbyć okresu żałoby. Stało się to możliwe dopiero na fali przemian w Związku Radzieckim. Na kanwie prawdy, w końcu 1992 r., odpowiadając na apele stowarzyszeń rodzin Ofiar, rząd polski wraz z Ministerstwem Obrony Narodowej podjęli decyzję o utworzeniu Muzeum Katyńskiego jako oddziału Muzeum Wojska Polskiego. Placówka stała się symbolicznym miejscem pamięci o Ofiarach zbrodni ludobójstwa NKWD, domem relikwii katyńskich przekazanych przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa i domem wszystkich rodzin powierzających muzeum najdroższe pamiątki rodzinne.