Telefon Mołotowa do ambasadora Rzeszy Friedricha von der Schulenburga po niemieckim komunikacie o wkroczeniu do Warszawy: „Otrzymałem wasz komunikat o wejściu wojsk niemieckich do Warszawy. Proszę przyjąć moje gratulacje i pozdrowienia dla rządu Rzeszy Niemieckiej”.

Wiaczesław Mołotow w rozmowie z ambasadorem Rzeszy zapowiedział: „Rząd sowiecki ma zamiar w związku z dalszym posuwaniem się wojsk niemieckich oświadczyć, że Polska się rozpadła i że wobec tego stało się konieczne, aby Związek Sowiecki przyszedł z pomocą »zagrożonym« przez Niemcy Ukraińcom i Białorusinom. Taki argument nada interwencji Związku Sowieckiego pozory słuszności wobec mas, a jednocześnie przeszkodzi nadaniu Związkowi Sowieckiemu charakteru napastnika”.

Oficjalna nota przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych (premiera) ZSRR Wiaczesława Mołotowa: „Wojna niemiecko-polska ujawniła wewnętrzne bankructwo państwa polskiego. [...] Warszawa jako stolica Polski już nie istnieje. [...] Rząd Radziecki polecił wobec powyższych okoliczności Naczelnemu Dowództwu Armii Czerwonej, aby nakazało wojskom przekroczyć granicę i wziąć pod swoją opiekę życie i mienie ludności Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. Rząd Radziecki zamierza równocześnie podjąć wszelkie środki mające na celu uwolnienie narodu polskiego od nieszczęsnej wojny, w która wepchnęli go nierozsądni przywódcy, i umożliwienie mu życia w pokoju” (tekst noty został skonsultowany z ambasadorem Rzeszy, na którego prośbę Stalin usunął trzy fragmenty „nie do przyjęcia” dla strony niemieckiej). Odmawiając przyjęcia owej noty – o godz. 3.00 – ambasador RP Wacław Grzybowski użył (jako pierwszy) powszechnie używanego później określenia: „cios w plecy”.

Agresja ZSRR na Polskę.

Przemówienie radiowe premiera Mołotowa, wyrażającego wiarę, że Armia Czerwona „wykonanie swego wielkiego wyzwoleńczego zadania uwieńczy nowymi czynami, bohaterstwem i sławą”.